[Ξεχασμένο στο συρτάρι και ατελές]




Μάλλον έπρεπε να σου μιλήσω τότε...
Ανερμάτιστη όμως η σιωπή
καθήλωνε τα λόγια
στην πιο μεγάλη παρουσία σου.

Έπρεπε να σου μιλήσω τότε...

Εύκολα τώρα κάνω τη θύμηση παιχνίδι
χάντρες ανάμεσα στα δάχτυλα
χτυπάνε με θόρυβο μεταξύ τους
ήχοι που δε γίνανε λόγια
λόγια που απέμειναν σύννεφα
άνυδρα στα μάτια κάποιας σκέψης. 

Άκης Παρισιάδης

Σχόλια