“Ο
θάνατος είναι μια αλλαγή κι αφού πεθαίνουμε, δείχνουμε το αντίθετο από αυτό που
ήμασταν όσο ζούσαμε”, γράφει σε κάποιο διήγημά του ο Αντρέα Καμιλέρι.
Ωστόσο ο ίδιος, μέχρι το θάνατό του, παρέμενε ένας αντικομφορμιστής, αλληλέγγυος με τους αδυνάτους, αφού κατηγόρησε
ανοιχτά τον αντιπρόεδρο της Ιταλικής κυβέρνησης Ματέο Σαλβίνι για τις ακραίες
θέσεις και πράξεις του στο μεταναστευτικό ζήτημα.
Το “ποτέ δεν είναι αργά”
ενσαρκώνεται απόλυτα με τη ζωή του ως συγγραφέα, αφού από τα εξήντα του χρόνια
και μετά άρχισε να γίνεται αναγνωρίσιμος. Έπειτα πλήθος αστυνομικών βιβλίων και
διηγημάτων έχουν εκδοθεί με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο .
Τα τελευταία δύο χρόνια της ζωής του
ήταν τυφλός, κάτι που δεν τον εμπόδισε καθόλου να συνεχίσει να δημιουργεί, αφού
όπως δήλωσε και ο ίδιος μετά την τύφλωσή, η σκέψη και οι υπόλοιπες αισθήσεις του λειτουργούσαν καλύτερα.
Ο Αντρέα Καμιλέρι λοιπόν, με το
θάνατό του στα ενενήντα τρία του χρόνια, σφράγισε και την εσαεί υστεροφημία
του, που θα υπάρχει μέσα από τις σελίδες στο φανταστικό πρόσωπο του επιθεωρητή
Μονταλμπάνο. Αφού όσο υπάρχει η φαντασία θα υπάρχουν και άνθρωποι-δημιουργοί
και όσο θα υπάρχουν αυτοί θα εξελίσσουν και τη φαντασία πέρα από τα όρια της αγκυλωμένης
λογικής.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου